Paramı Yönetebiliyorum Projesinde 2012 yılından itibaren eğitmen olarak yer alıyordum. Master Eğitmen (Eğitmen Eğitici) duyuruları açılmıştı. Başvurumu gerçekleştirdim.
Yapılan başvurular arasında ilk elemeyi geçmiştim. İkinci aşamada proje koordinatörlerinden herhangi biri verdiğim bir seminere katılıp değerlendirme yapacaktı. İstanbul Medipol Üniversitesinde 22 Şubat 2016 tarihinde Startus Girişimcilik ve İnovasyon Kulübünün organize ettiği Sertifikalı Programlar Etkinliğinde konuşmacı olarak davetliydim. Beni değerlendirmeye Proje Koordinatörü İrem ZÜLAL gelmişti. Her zaman verdiğim seminer olmasına rağmen İrem’in olmasından dolayı normal olarak biraz başlarda heyecan yapmıştım. Biraz zaman geçtikten sonra İrem’in geldiğini bile unutup seminer moduna girmiştim. Semineri başarıyla tamamlamıştım. Hatta 3 Dk Dikkat Testinde katılımcılardan bir kız ses yaptığımdan dolayı bana bağırarak tepki göstermişti. Sakin bir şekilde karşı tarafı kırmadan durumu toparlayarak cevabımı vermiştim. Bu konuda İrem etkinlik sonrası profesyonelce yaklaştığım için tebrik etmişti. Sonuçları mail olarak ileteceklerdi.
Beklenen mail gelmişti. Elemeleri geçerek Master Eğitmen Eğitimine davet edilmiştim. 2 – 6 Mart 2016 tarihlerinde Sürmeli Otel’de yer aldık. Program saat 22:00 olarak bitiş gözükse de çoğu zaman geç saatlere kadar sarkmıştı. Hatta sabahlara kadar çalıştığımız olmuştu. Yorgunluktan masa başında veya sandalye üstünde kısa uykularla dinleniyorduk.
İlk gün otele yerleşme, tanışma ve program hakkında bilgi almakla geçmişti. İkinci gün Bireyler için Finansal Okuryazarlık segmentini baştan aşağıya tekrar inceledik. Değiştirilmesi gereken güncel bilgiler eklenip, görsellerin nasıl olması üzerine tartışmalar halinde fikir birliğine varılmaya çalışıldı. Bunların yanında Finansal Kavramlar üzerine çalışma yaptık. Artık Master Eğitmen olduğumuzdan daha çok bilgiye sahip olmamız gerekmektedir. Sorulan sorularda tam doğru cevabı veremesek dahi yorum yapabilecek bir düzeyde olmamız gerekiyordu. Aksi durumda eğitime gelen eğitmen adayı güveni sarsılacağından tekrar programa adapte olmasını sağlamak daha güç olacaktı. Akşam yemekleri farklı olarak diğer toplantılarda yaptığımız gibi açık büfe değildi. Master Eğitmen seçilme şerefine İrem yemekleri özenle farklı şekillerde seçmişti.
Üçüncü gün sunum teknikleri üzerine eğitim alacaktık. Proje Koordinatörleri Kazım Hasırcı, İrem Zülal ve Ali Çoşan sürpriz bir isimden bu eğitimi alacağımızı aktarıyordu fakat bir türlü ipucu vermiyorlardı. Beklenen an geldi. Konuşmacı Yalan Dünya dizisinden tanıdığımız oyuncu Hakan MERİÇLİLER gelmişti. Sevgilim repliğiyle herkes tanıyordu. Yaptığımız işi takdir ediyordu. Çıkar gözetmeksizin gönüllü bu işi yaptığınız için değerlisiniz diyordu. Oyunculuk tecrübesiyle sahnede nasıl durmamız gerektiğini, nasıl egzersizler yapmamız gerektiğine dair vs. uygulamalı bir şekilde aktarmıştı. Hatıra fotoğrafı çekilme isteğimizi kırmamıştı. Keyifli bir oturum olmuştu. Gönüllülüğün kazandırdığı anlardan birisiydi. Televizyonlardan gördüğümüz bir ünlüden ücretsiz bir şekilde deneyimlerinden bilgi sahibi olmuştuk.
Ardından Eğitmen Eğitimi Yönergeleri anlatıldı. Eğitim öncesinde eğitime katılacakların profillerini inceleme, dikkat edilmesi gerekenler, raporlama çalışmaları, karşılaşılabilecek sorunlar, otel ile ilişkiler vs. bunlar anlatıldı. Bu sıraya kadar katıldığımız etkinliklerde veya toplantılarda her şey hazır bir şekilde karşımıza çıkıyordu. Şimdi ise madalyonun öteki yüzünü görüyorduk. Artık mutfak kısmında yer alıyoruz diyebiliriz.
Öğleden sonra kurum ziyareti olarak proje ortaklarımızdan VISA Europe Türkiye Ofisine ziyarete gitmiştik. Visa Türkiye Genel Müdürü Merve TEZEL ve Visa Türkiye Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve İtibar Yöneticisi Alev SAMAN bizleri ağırladı. Yeni bir döneme başladıkları ve projenin artık önemli rollerinden birine seçildiğimizi aktardılar. Hem çalışma ofislerini hem de Visa hakkında genel bilgiler ve projeye dünya çapında nasıl bakıldığına dair bilgiler verildi. Bizlerinde fikirleri alınarak karşılıklı sohbet havasında keyifli ve verimli bir toplantıyı gerçekleştirdik.
Otele tekrar dönüp akşam yemeğimizi yedikten sonra öğrendiğimiz teorik bilgileri uygulayarak tekrardan sunum yapmıştık. Ayrıca sunumda değişiklik yapmak adına çalışmalar devam ediyordu. Gece 02:00’yi göstermişti. Çoğumuz açıkmıştı. Kokoreç yemeye karar verdik. Otelin yakınlarında internette bir Kokoreççi bulmuştuk. Oda arkadaşım Yusuf EVİN ile birlikte Kokoreç ve Midye Dolması alıp otele gelmişti. Yemekler yedikten sonra herkesin yüzüne bir renk gelmişti. Sabah 04:30’a doğru geliyordu ve odalarımıza doğru geçtik. Yatağa kendimi atar atmaz soluksuz uyunuşum.
Dördüncü gün sabah 9:00’da program başlayacaktı. Sabaha karşı uyuduğumuzdan yorgundu. Kahvaltıya son 10 dakika kala yetiştik. Ayak üstü atıştırıp toplantı salonuna geçtik. Koordinasyon Toplantısını ve şuan ki eğitimi Sürmeli Otel’de yaptığımızdan dolayı çalışan personeli artık tanır olduk. Kimisiyle sima olarak kimisiyle isim olarak tanışıyorduk. Güne Öğrenme Yöntemleri konu başlığıyla çalışmalara başladık. Öğleden sonra da Yapı Kredi Bankası Şube Müdürlüğünden Emekli İsmail Cem ASAN değerli bilgilerini bizlere aktardı. Finans ve Bankacılık konularını o kadar güzel örneklerle, net, anlaşılabilir bir şekilde anlatıyordu ki anlamamak mümkün değildi. Anlattıkça dinleyesin daha da artıyordu. Son gece olduğumuzdan tiyatro oyununa bilet alınmış. Hep beraber ona gidecektik. Hazırlıklarımızı yapmıştık. Herkesin toplanmasını beklerken o sıra otel’de düğün vardı ve kokteyl verilmişti. Bizlerde tiyatroya gideceğiz diye şık giyinmiştik. Bu sürede düğün davetlisi olarak gidip kokteyl’de yer alan yiyecek ve içeceklerden tattık 😊
Semaver Kumpanya Çevre Tiyatrosunda oynanan Metot oyunu izleyecektik. Ünlü isimler yer alıyordu. Kadroda Mustafa KIRANTEPE, Sarp AYDINOĞLU, Serkan KESKİN, Sezin BOZACI vardı. Konu olarak bir şirkete iş görüşmesine gelen 4 adayın işi kapmak adına tüm hünerlerini sergilediği, çeşitli sınavlardan geçtiği bir oyundu. İzlemenizi tavsiye ederim. Tiyatro’ya ilk defa gelmiştim. Sinema gibi değildi. Oyun saati geldiğinde kapılar kapanıyor. Ara verilene kadar giremiyorsunuz. Her yer karanlıktı. Ses yapamıyorsunuz. Kendi aranızda konuşmak veya fısıldamak yoktu. O gün sanırım üşüttüm ya da bir şey dokunduğundan mideme ağrılar giriyordu. Bekledim ara verilmesini ama yok ara verilmedi. İrem’e soruyorum az kaldı diyor ama ben kötü oluyordum. Kendimi dışarı atacağım ama hiçbir yerde ışık yok ne tarafa gideceğim belli değil derken birisi kalktı bir yere gitti. Takip ettim. Salonun çıkışını o karanlıkta bir şekilde buldum. Tuvaletler alt kattadır diye gittim ama şansa tuvaletler bozukmuş. Ne yapacağım derken tiyatronun etrafında bir çay ocağı buldum. İçeri girdim ama önümde sıra vardı. Zorda olsa bekledim ve ihtiyacımı giderdim. Ağrılarım azalmıştı. Şansıma pek bir hijyenik yer değildi. Gittim bakkaldan ıslak mendil filan aldım. Tekrar salona döndüm ama içeri alırlar mı diye düşünürken oyun bitmiş. O kadar saat oyunu izle ama finali görememiştim. Yapacak bir şey yoktu. Daha sonra acıkanlarımız vardı. Pizza yemeye gittik. Daha sonra sohbet ederek otele döndük.
Beşinci güne gelmiştik. Yani son gündeyiz. Gelecek dönem planlaması için çalışmalarda bulunmuştuk. Bundan sonraki yeni hedefler, neler yapmamız gerektiği, sürecin nasıl işleyeceğine dair bilgiler alarak günü tamamlamıştık. İlk vereceğim eğitmen eğitimi heyecanla bekliyorum. İlk eğitmenlerim kimler olacak, eğitimi hangi şehirde yapacağız ve yeni unutamayacağım hikayelerim olacak mıydı? Emekleri geçen Kazım Hasırcı, İrem Zülal ve Ali Çoşan’a bir kez daha teşekkür ederim. Keyifli ve verimli eğitim olmuştu.
